I Sean Faris...

-_- Jeszcze raz a marny będzie twój los *śmiertelna powaga*.

Blondzia ^^

Dobra, pora serio kończyć, bo to już trzecia strona, zamordują nas za to nabijanie forum statów xD

Chociaż nie, przecież mrs. Admin jesteś xD

Słyszał co powiedziała i choć raczej się z tym nie zgadzał to odpuścił sobie komentarza. Opuścił park. Z.t

Spojrzał dziewczynie w oczy, nieco go zaskoczyło, że tak hop siup dała mu swój telefon, bez żadnych pytań, ale z drugiej strony ucieszył się, że go nie męczyła gadką szmatką. Wziął telefon i powiedział, że zaraz odda po czym odszedł parę metrów i wykręcił numer i nacisnął na zieloną słuchawkę. Pierwszy sygnał, drugi sygnał, trzeci... zaraz go rozniesie, jak nie odbierze. Rozłączył się i próbował drugi raz, tym razem odebrała i od razu zapytał o co chodzi... A ta do niego z tekstem, że już nic. Miał minę jakby go spoliczkowała. To on się tak przejął o co chodzi, że coś się stało, zaczepia obcych żebrząc o tel a ona... 'już nic' ucdshj zabić to mało. Burknął do niej coś tam nie ładnego i się rozłączył, podszedł do dziewczyny i oddał jej telefon, który naprawdę miał zaraz paść.
-Dzięki, baby są okropne, dzwonią, głowę zawracają, a potem 'już nic', masakra... - mruknął nie tyle do niej do siebie, ale zapewne słyszała i nie czekając na odpowiedź ruszył przed siebie, wkurzony kopał napotkane kamienie, szyszki i inne badziewia.

Domowa kiszonka... co za nie fajne określenie, ale jakie prawdziwe prawdziwe. Nagle jego telefon zaczął wrzeszczeć najgłośniej jak tylko mógł, szybko wyjął go z kieszeni i odebrał połączenie. Po drugiej stronie dobiegł go głos kuzynki Anne, która chyba była mocno przestraszona, przynajmniej takie zrobiła na nim wrażenie, pośpiesznie coś mówiła, że musi natychmiast przyjechać, a gdy zapytał dlaczego połączenie zostało zerwane. Telefon mu padł, fajnie. [/i]O cholera, co się stało?![/i] wstał gwałtownie z ławki, jakby rażony piorunem i rozejrzał się w koło. Strasznie go zaniepokoił ten telefon musiał natychmiast do niej odzwonić, jednak ze swojego złoma nie mógł. Ujrzał jakąś blondynkę siedzącą na najbliższej ławce, podszedł do niej i po raz pierwszy od wieków się do kogoś obcego odezwał, a tekst był tak żałosny, że masakra:
-Cześć, mogłabyś mi na sekundę pożyczyć swój telefon? - zapytał szybko.

Stary, wstawaj, po to wylazłeś z domu by coś w swoim życiu zmienić. No dajesz, otwieraj te ślepia i idź coś robić, znajdź sobie pracę, nowego konia, przyjaciół! Zrób ze sobą cokolwiek ale przestań już być tą cholerną domową kiszonką! i się stało, ten cholerny głosik w jego głowie, alter ego się obudziło i już zaczęło mu rozkazywać. Jak on, Will, nienawidził tego, tej walki z samym sobą. Otworzył oczy, jednak wciąż wpatrywał się w koronę drzewa, która nad nim 'wisiała'.